carnaval

Als er iets is waar ik een hekel aan heb, is het carnaval wel. Toch word ik keer op keer overgehaald ‘even mee te gaan’. Dit even blijft bij mij dan ook echt heel even. Want die drukte, dat geschreeuw en, misschien wel het ergste van alles, dat gezuip, dat is gewoon niets voor mij.
De muziek, nou ja, geef mij maar alles behalve dat. De artiesten zingen zo vals als de pest en de teksten gaan letterlijk nergens over. Probeer bijvoorbeeld maar eens ‘mer mien lépke’ te vertalen naar het Nederlands.
carnaval

carnaval
Niet iedereen is het met mij eens, dat is duidelijk. Immers, als dat wel zo was, zou carnaval niet zo groot zijn.
Als Maastrichtenaar ben ik ermee opgegroeid. Mijn ouders zijn die-hard vierders en de meeste van mijn vrienden vinden alles goed, zolang het maar alcohol bevat.

Maar hoe ziet carnaval er nou uit voor iemand die het niet viert?

publiek
Allereerst hoeven de artiesten niet helder te zingen. De meeste zijn al lam voordat de middag aanbreekt en krijgen niet bepaald veel ervan mee. Het publiek is erg springerig en schreeuwt om alles. Daarnaast weet je dat je binnen een paar minuten doorweekt bent in bier en andere alcoholische zooi.
Wat mij opviel is dat vrijwel niemand de teksten kent van de liedjes. Ook is het publiek erg duwerig en zijn de mensen snel geirriteerd.
Ik voelde me net een buitenlander in eigen land/stad.